ΚΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΕΝΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΖΩΗΣ

ΜΕΪΝΤΑΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

Όλοι γνωρίζουμε ότι η συνύπαρξη και η κοινωνική συγκρότηση δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς κώδικα κοινής συνεννόησης. Είναι αδύνατον να κάνουμε διάλογο, να λύσουμε τα κοινά μας προβλήματα χωρίς επαρκή γλωσσική καλλιέργεια. Πλέον με την αγλωσσία που μας χαρακτηρίζει τους Νεοέλληνες, θα τεθεί σε κάποια χρόνια και θέμα εθνικής επιβίωσης. Δεν είναι τυχαίο που υποβαθμίζονται συνεχώς τα γλωσσικά μαθήματα και οι ανθρωπιστικές σπουδές. Είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμοι οι άνθρωποι δεν έχουν κρίση και διάκριση. Γίνονται πιο εύκολα έρμαια της προπαγάνδας, του καταναλωτισμού, των ενστίκτων της μάζας. Τα παιδιά μας μαθαίνουν να εκφράζονται στοιχειωδώς, δίχως να μπορούν να εμβαθύνουν, να αξιολογήσουν και να δομήσουν ένα επιχείρημα ή να ετυμολογήσουν μια έκφραση.

Η γλώσσα όμως, δεν είναι μόνο κώδικας επικοινωνίας ή μόνο μέσο έκφρασης συναισθημάτων. Η εκμάθηση της γλώσσας είναι κυρίως εκμάθηση της σκέψης. Φτωχή γλώσσα σημαίνει και φτωχή σκέψη, κρίση, αυτοκριτική. Αυτό φυσικά, συμφέρει τους πολιτικούς για να έχουν άβουλους ψηφοφόρους και την αγορά για να έχει τυφλούς καταναλωτές.

Τα δημόσια σχολεία είναι χρόνια τώρα εγκαταλελειμμένα και μοιάζουν με φυλακές παιδικών ψυχών, τη στιγμή που επιβλητικά γήπεδα δεσπόζουν δίπλα τους. Είναι ένας ξεκάθαρος τρόπος εξηλιθίωσης του κόσμου. Δίχως γλώσσα γνωρίζουμε ότι δημιουργούμε ανθρώπους χωρίς σκέψη, βολικά φερέφωνα στις εκαστοτε σειρήνες. Και όμως τα παιδιά είναι κουρασμένα και μπουκωμένα από γνώσεις, αλλά εξαντλημένα ψυχικά και με νεκρωμένη σχεδόν την κρίση και τη φαντασία τους. Λαμβάνουν άπειρες πληροφορίες τις περισσότερες από τις οποίες δεν αφομοιώνουν, τρέχοντας σε έναν αγώνα άμετρου ανταγωνισμού για να εφοδιαστούν με προσόντα που δεν τους παρέχουν καμιά προσωπική και πνευματική καλλιέργεια. Είναι μόνο για την επαγγελματική τους ‘’ τακτοποίηση’’. Δυσκολεύονται πλέον απίστευτα οι μαθητές να κατανοήσουν ένα σοβαρό κείμενο ή να δημιουργήσουν μια αλληλουχία ιδεών, χωρίς προκατασκευασμένες απόψεις.

Αλλά  για ποιές αξίες και ιδέες μιλάμε σήμερα? Ποιός προβληματισμός μας απασχολεί εκτός από την ατομική ευζωϊα? Γιατί να καλλιεργήσουμε τη γλώσσα μας? Γιατί να μην είμαστε ‘’λειτουργικώς αναλφάβητοι’’? Ποιές επιλογές νοηματοδότησης της ζωής θα σχετιστούν με την προώθηση και της γλώσσας μας?

Πάει καιρός που ο οξύνους Ελύτης σημείωνε ότι ‘’ δεν επιτρέπεται να παραμένει ο άνθρωπος πάνω σ’ αυτή τη γη με τα τέσσερα. Τα υλικά αγαθά που αέναα εκμηδενίζονται συν τη καταναλώσει, τον καταδικάζουν ουσιαστικά σε ισόβια γραφείο – αυτοκίνητο-κρεβάτι-αποχωρητήριο-φέρετρο. Κι όμως, για αυτά παθαίνεται και για αυτά σκοτώνεται σε όλη του τη ζωή.

Μια κενού νοήματος ζωή στις μέρες μας, εκφράζεται μέσα από μια εξίσου κενή γλώσσα..